براي ديدن ادامه مطلب و ديدن بقيه عكسها به ادامه مطلب مراجعه نماييد

چابهار شهری به دیرینگی تاریخ است که زیبا و استوار بر ساحل دریای مکران* در جنوب خاوری ایران‌، در استان سیستان و بلوچستان آرمیده است. بندری که جایگاه بلوچ‌های مهربان، مرزبانان تاریخی ایران‌زمین، است.

بلوچستان از زمان کوروش کبیر، جزو شاهنشاهی ایران بوده است. بخش جنوبی بلوچستان کنونی در سنگ‌نبشته داریوش بزرگ در بیستون و پارسه (تخت جمشید) به نام «ماکا» یا «مَکَه» به عنوان یکی از استان‌های شاهنشاهی ایران آمده است. هرودوت، تاریخ‌نگار یونانی، نیز آن را «مَکیا» یا «میکیان» خوانده است.

زبان بلوچی

زبانی که مردم بلوچستان و از جمله چابهار به آن سخن می‌گویند، زبان بلوچی است که یکی از شاخه‌های زبان‌های هندوایرانی و هم‌ریشه با زبان پارسی است. این زبان واژگان بی‌شماری از زبان پارسی میانه (زبان پهلوی) را در خود جای داده است؛ به گونه‌ای که «امیرتوکل کامبوزیا» در کتاب «بلوچستان و علل خرابی آن» می‌نویسد: «اگر شما فرهنگ زبان پهلوی را در مقابل یک فرد بلوچ بگشایید و لغاتی از هر صفحه آن پیدا کرده و به او بگویید، او خواهد گفت آقا، زبان پهلوی یعنی زبان بلوچی.»

تنها بندر اقیانوسی ایران

چابهار که یک‏سو رو به دریا و سوی دیگر رو به کوه و کویر دارد، تنها بندر اقیانوسی ایران و یکی از مهم‌ترین کریدورهای ترانزیت شمال-جنوب و شرق-غرب جهان است.

گفتنی است در هنگام جنگ تحمیلی، به اهمیت استراتژیک چابهار به دلیل دور بودنش از فضای نظامی خلیج فارس و تنگه هرمز، افزوده شد. پس از جنگ نیز چابهار به عنوان منطقه آزاد صنعتی-تجاری در سال ۱۳۷۲ خورشیدی اعلام موجودیت کرد تا گام‌های سریع‌تری برای توسعه بردارد.

به نام خداوند جان و خرد

« نگاهي به ويژگي هاي قومي مردم بلوچ در بلوچستان »

وَجَعلناكم شعوباً و قبائل لتعارفوا ان اكرمكم عند الله اتقاكم(1)   آيه 13 سوره حجرات

    ايران كشوري است بزرگ ، با تمدن و فرهنگ غني و ديرينه اي زياد ، كه اقوام مختلف با فرهنگ و باورهاي مخصوص به خود در آن زندگي مي كنند .

بلوچ ها يكي از اقوام اصيل و شناحته شدة ايراني هستند ، كه به زبان بلوچي ( كه از نزديكترين خويشاوندان زبان فارسي است ) تكلم مي كند و بيشترين جمعيت آنان در سه كشور ايران ، پاكستان و افغانستان بسر مي برند .بيشترين جمعيت استان سيستان و بلوچستان را بلوچها تشكيل مي دهند و بافت اجتماعي آن قبيله اي و طايفه اي است .همه اقوام ايراني با توجه به اشتراكات فرهنگي داراي خصلت هاي اجتماعي مشابهي هستند . اما در عين حال بخاطر تأثير پذيري از شرايط خاص محيطي و قومي خود تفاوتهايي نيز در خصلتها، باورها و آداب و رسوم آنها مشاهده مي شود كه ويژگي هاي خاص هر قومي را تشكيل مي‌دهد .

 بنابراين بلوچها نيز كه از اقوام با سابقه و شاخص ايراني هستند داراي نوعي فرهنگ و باورهاي خاص و متفاوت مي باشند و ممكن است در ذهن كسي اين پرسش مطرح شود كه ويژگيهاي قومي اجتماعي مردم بلوچ كدام است ؟

  براي روشن شدن اين سئوال سعي شده است ابتدا كلياتي از ويژگي هاي خاص قوم بلوچ بر شمرده شود و سپس چند ويژگي شاخص كه اين قوم را از ديگر اقوام متمايز مي سازد بيان شود و براي اين كار به روش كتابخانه اي عمل شده است .

  « بلوچ انساني آزاده ، مهمان نواز ، راستگو ، ناموس پرست ، دلير و شجاع ، سخت كوش و جنگجوست . مردمش به تاثير از شرايط خاص محيط خويش ، پردوام و بردبار هستند كه با حداقل امكانات زندگي مي كند . و تحمل آنها در برابر مشكلات و سختيها ، شايد در هيچ يك از طوايف ايران وجود نداشته باشد . در دوستي ثابت قدم و وفادارند و در دشمني سر سخت و انتقام جو هستند .

چند ويژگي شاخص كه قوم بلوچ را متمايز مي سازند عبارتند از :

۱- ميارجلي (پناهنده پذيري) 2ـ قول و قرار3ـ مهمان نوازي4ـ حشر و مدد۵- بجار6ـ چَنَدء7- بير يا انتقام8ـ جن طلاق ( زن طلاق )9ـ ديوّان10 ـ پتّر 11ـ پوشاك

مرحوم استاد سید ظهورشاه هاشمی جزء یکی از برترین نخبه گان بلوچستان
 بزرگ(ایران و پاکستان) که در ایران و جهان شناخته شده است.وی مولف بزرگ لغت نامه ی سید گنج است که تنها فرهنگ لغت بلوچی است

برای دیدن زندگینامه "سید ظهور شاه هاشمی" به ادامه مطلب مراجعه نمایید

در بلوچستان بلوچی بود، نامش دادشاه...

دادشاه یگانه بلوچی بود که زمانه خویش را به خوبی درک نمود و با احساس تعلقی که به وطن داشت هیچگاه نبپذیرفت که در زیر سلطه عده ای اجنبی باشد، او یک انسان درس نخوانده بود اما علیرغم آن از بینش عمیقی نسبت به جامعه خود برخوردار بود، دادشاه یک ملی گرای وطن پرست بود که آرمان و آمالش جز برای وطن نبود، او سخت به بلوچ و فرهنگش وابسته و دلبسته بود و هیچگاه ارزش های ملی بلوچ را نفی نکرد و زیر پا نگذاشت. دادشاه بر خلاف گروه های خشونت طلب امروزی هیچگاه جنگ مذهبی به راه نینداخت و عقاید و مذاهب را محترم می شمرد، او هیچگاه نسبت به حقوق انسانی بلوچ و سیستانی یا فارس تمایز عام قایل نبود و حتی یکبار هم به حریم دیگر اقوام تعدی نکرد. دادشاه انسانی آینده نگر و مصلحت نگر بود و بر خلاف شورشیان امروز هدفش قدرت نمایی نبود بلکه در عین اقتدار و در اوج ضعف و استئصالی که برای رژیم شاه ایجاد کرده بود به محض اینکه با میانجیگری حاکمان محلی بلوچستان رژیم شاه درخواست مذاکره کرده بود، به جهت آنکه خشونت را نمی پسندید و فردی صلحجو و دیپلماسی نگر بود آن را پذیرفت و در نهایت بر سر ایمان، عقیده و آرمانش که همان نجات وطن از دستان نامبارک امپریالیسم بود، جان داد و شهید راه آزادی بلوچستان شد.

دادشاه و قيامش اما موجب بروز خودآگاهي ملي در بين بلوچ ها شد و احساس غرور را در آنها زنده کرد، توده هاي بلوچ او را مظهر "بلوچ راستين" مي ديدند که شرف و قابليت هاي رزمي بلوچ را در برابر "قجرها" (منظور؛ بیگانگان) به جلوه واميداشت و بنابراين تا جايي با او احساس يگانگي مي کردند که هر کسي خود را دادشاهي مي ديد.